Rora D' Explorer

Rora D' Explorer

R/N:
The idea of this story crossed my mind during Study Period. The names of the characters were INVENTED by my loka-lokang classmate, Myra Joanna Celis Arce.
End of R/N

Rora's POV
Ako si Grehgohriah Lahbahnohsah. Grade 4. Nakatira sa..........Purok 1000, Mamatay Ka Street, Di Matunton-tunton City. Maganda ako, sabi ng nanay ko. Sexy ako.........sabi ng lola ko. Matalino ako...........sabi ng tita ko. Ako ang pinakamagandang nilalang sa..........Animal Planet, sabi ng tatay ko. Bakit? Kase trip nila 'ko. May kasabihan kasi kami sa pamilya namin at ang kasabihang ito ang pinakapinaniniwalaan namin sa lahat ng bagay. Sa kasabihang ito kami nabubuhay at hindi dahil sa pagka-pagkain. Kulang nalang sambahin namin ang kasabihang ito. Napakalalim nito na halos ang pamilya lang namin ang nakakaintindi, at baka pati ang close friend kong si Google ay hindi ito alam. Pamilya lang kasi namin ang nakakaalam at nakakaintindi sa NAPAKAGANDA, NAPAKAMAKAHULUGAN, NAPAKALALIM, at NAPAKAHALAGANG kasabihang ito. Alam mo ba kung ano ito? Ang kasabihang tinutukoy ko ay........................."WALANG BASAGAN NG TRIP". Oh, diba? Hindi mo naintindihan? Ang lalim kasi ng meaning, sinlalim ng Marianas Trench.

???: Ruraaaaa! Juskung batang iri! RURRAAA! NASAN KA?!

Galit nanaman si Nanay. Kailangan kong magtago. (Pumasok ang Nanay sa kwarto.)

Nanay: Hay! Wala si Rura sa buung bahay. Naku! Baka nawawala na ang anak ku! Paktay! Anung gagawin ku? Pulis....tama tatawag aku sa pulis. Naku baka mapagkamalang askal yun!

Tingnan mo 'tong si Nanay. Hindi na nga mabigkas ng maayos yung pangalan ko, nanlait pa! Aba matinds si mudra! Ang ginawa ko nalang para hindi mapagalitan ni Nanay, nag-jump ako ng bonggang-bongga sa aming bintana upang makalabas ng gintong bahay namin. Pano ko nalamang ginto? Kasi kulay brown. Atsaka sabi ng tatay ko noon, wood daw ang tawag dyan. Kaya naisip ko, wood ang english ng ginto. Oh, diba? Talino na,ganda pa! San ka pa? Kay Rora na! TARA! Eto na. Nakalabas na 'ko sa bahay. May dala-dala pa nga 'kong backpack. Tapos nakasuot ako ng red na boots. Ako kasi si Bootora (Boots + Dora). Oh, ha? Danda danda ng name.

Nanay's POV
Pulis. Kilangan ku ng tulung ng pulis.

Nanay: *di-nial ang precinct number gamit ang kanyang napaka-bagong selpon...Nokia 3210* Mamang pulis! Nawawala hu ang anak ku!

Pulis: San nyo ho ba sya huling namataan?

Nanay: Sa....sa.....san nga ba? Aha! Sa bahay-bata (womb) ku hu! Nung nagpa-chik-ap aku sa duktur!

Pulis: Ha? Eh, ilang taon na ho ba yung anak nyo?

Nanay: Lima. Grid Pur na nga ngayun ih. Baka bukas Grid Siks na.

Pulis: Ang gulo nyo hong kausap. Sige ho. Hahanapin namin anak nyo at ibabalik namin sa inyo.

Nanay: Naku! Hwag hu. Hwag nyu hung ibalik. Kaya nga hu aku tumawag ih para hindi na ibalik si Rura samin. Hilo? Hilo! Hilo. Mamang pulis? Hiloooo!

Binababaan aku ni mamang pulis. Naku!

Rora's POV
Naglalakad lang ako ng diretso. Tapos may nakasalubong akong gwapong pulis. May kasama syang dalawa pang pulis, kaso mga chaka.

Pulis: Brad! Ireport mo 'to sa PAW (Philippine Animal Welfare yata yun). Sabihin mo, may nakasalubong tayong endangered species. NOW NA!

Rora: You dare how, mamang pulis, to tok to me dat wey!

Pulis: Wow, bata. English yun, ah. Ako nga pala si PO222 Thyrone Deh Guhzmahn. Ikaw?

Rora: Ako si Queen of Beauty Grehgohriah Lahbahnohsah.

Maya-maya may dumating na tatlong taong nakasuot ng white tapos nakalagay PAW.

PAW1: Eto na ba ung sinasabi nyong endangered species?

PAW2: Naku! Endangered na nga ito. Guys, mag-ingat tayo. Mukhang mabangis ang isang 'to.

Tapos naglabas sila ng malaking banig kaso butas-butas (net). Tapos may nilabas din silang buto.

PAW3: Chooooo. Chu-chu. Halika, rito, dogie.

At tinawag akong dogie? Kapal muks 'to ah. Sya nga mukang gorilla eh. Sapak you want? Hindi ko nalang sya pinansin. Binuksan ko ang bag ko at nilabas si Boots sa loob. Kinuha ko rin ang Map sa bulsa ko. Nilabas ko rin ang parachute na polka dots sa loob ng bag. Hinawakan ko si Boots at sumakay sa parachute tas lumipad kami.

Rora: *singing* Wer ar we going? *clap clap clap*

Boots: *singing* Manila Zoo! *clap clap clap*

Rora: *singing* Wer ar we going? *clap clap clap*

Boots: *singing* Manila Zoo! *clap clap clap*

Rora: *singing* Wer ar we going? *clap clap cla-----

Boots: *pagalit* Ay leche! Wala ka na bang ibang alam na kanta? Oh kaya wala bang iba pang lyrics yang bwisit na kantang yan? Paulit-ulit ah!

Rora: Okey payn wateberyusey.

Nilait nya yung song ko? Huhuhu. Peyborit song ko kaya yun. Tapos lalaitin nya? Nasan ang hustisya? At nakarating din kami sa Manila Zoo. Kaso, binaba kami ni parachute sa gitna ng kulungan ng leon.

Rora:*nagdasal ng malakas* (to the tune of Lord, Patawad) LOOOOOOORD! I'm sorry! Because I am makasalanan, makasalanang creature!

Leon: (to the tune of Roar) ROOOOOOOAAAR!

Biglang sinugod nung Leon si Boots! Hala! Pero okay lang 'yan. Nilait-lait nya yung song ko kanina eh. Makatarungan lang yan.

Leon: Hmmmm. YU-MMY! Ang talap-talap!

Rora: Naku Leon. Wag mo 'kong kainin ha? Hindi ako masarap pramis. Kita mo puro pawis ako oh. Kaya, eat me not, okay?

Biglang tumingin ng masama yung leon sa'kin. At biglaaaaang....

Leon: RAWWWWWWRR!!!

R/N:
Say yes to open-ended stories! Bahala na kayo kung anong gusto nyong mangyari. Hindi ko kasi alam kung pano ko ie-end, tsaka wala rin naman kwenta ung story. Wala talaga 'kong alam ilagay dito sa blog na'to. Ititigil ko na 'to. (Sige itigil mo, F ka sa Computer)

Posted via Blogaway

BANAT

BANAT

Hay nako. Monday nanaman. Hindi ba pwedeng um-absent nalang? Tutal tapos na ang exams. Graduation naman na next week. Hindi ba pwedeng magpahinga ng mas matagal kesa weekends?

Jean: Oh, andito na ang Banat Queen. Good morning, Yce.

Jane: Good morning, Bryce.

Buti pa 'tong kambal na 'to. Everyday happy. Lagi ko nga silang kasama, hindi naman ako nahawaan ng pagka-masayahin nila.

Ako: Psh. Walang good sa morning ko.

At nanatili nalang akong tahimik sa upuan ko. Habang nagbubulungan naman yung dalawa, na naririnig ko rin naman.

Jane: Anyare dun, ate?

Jean: Wag mo 'kong ma-ate ate ha? Isang minuto lang ang tanda ko sayo.

Jane: Mas matanda ka pa rin kesa akin. Diba sabi ni mama, dapat respetuhin ang mas nakatatanda?

Jean: Payn. Wat eber yu sey. Bakit malungkot si Yce?

Jane: Yan yung tanong ko sayo ah? Baka naihi sa palda nya?

Jean: Oo nga noh? Tapos wala syang dalang extra skirt. Tsk tsk. Saklap nga nun.

Jane: O, baka natagusan?

Jean: Halos pareho lang yun.

Jane: Di kaya. Malansa, kulay red. Oh, diba?

Jean: Sabagay. May tama ka dyan.

Peste tong kambal na 'to ah. Hindi ko nga alam kung bakit ko kinaibigan tong dalawang to eh. Hindi na 'ko bata para maihi sa salawal. Last week lang rin ako nagkaroon. Ang problema kasi, si Crush. Porke, gwapo, varsity, matalino, mayaman, gwapo, macho, gwapo...ayyy teka...naulit ng tatlong beses yung gwapo, ayun habulin ng mga babae.

Jane: Ay! Knows ko na ang problem ni ateng. Si Cruuush! :D

At kinilig pa sya nung banggitin nya yung 'Crush'. Tsss

Jean: Ayun! Kaya naman pala tulaley ang beauty mo. Anong problema? Seatmates naman kayo ah?

Jane: Yun na nga eh. Seatmates sila pero ang attention ng fafa eh nasa iba.

Jean: Ah. So close and so far ang peg.

Jane: Hay nako ate. Mas matalino talaga 'ko sayo. 'So close YET so far' kasi yun.

Jean: Oh? Pinagkaiba ng 'yet' at 'and'?

Jane: Gosh ate! 4th year college ka na yet you still don't know what those words mean?

Jean: Naks! Dumugo ilong ko dun ah. Oh sige, anong pinagkaiba nila, aber?

Jane: Oh my god! O-oh my gooood. My go----spelling and pronunciation! Duhhh!

Sarap pag-untugin nitong dalawang 'to. Baka gusto nilang ma-Vhong Navarro.

Jean: Payn. Wateberyusey. Ano nga ulit yung problema ni Yce?

Jane: Si Zayn Johnford Angeles a.k.a Crush.

Jean: Ah. Madali lang yan. Try mong bigyan ng mga banat mo, baka ma-inlove din sayo, girl.

Jane: Ang problema nga, pinapansin ba sya?

KRRRRIIIING

Salamat at nag-ring na rin ang bell. Teka...wala pa si Crush. Absent siguro. For the first time ha?

???: I'm sorry, I'm late.

Ma'am: It's okay, Mr. Angeles. Please take your seat.

At umupo na sa tabi ko si Zayn. Alam kong nagtitinginan nanaman ang mga classmates kong girls. Ha! Haha! Mamatay sila sa inggit dahil katabi ko ang Campus Crush.

Ma'am: At dahil wala na kayong kailangang gawin,

Ako: *pabulong* Buti alam nyang wala ng kailangang gawin, bakit pa tayo nandito?

Zayn: *pabulong din* Hahaha. Tamad ka talaga forever, Ms. Padilla.

Ehmeged. Kinausap ako ni Crush. Kenekeleg eke!

Ma'am: We will play a game.

Class: Yeeeessss!!

Ako: 4th year college, maglalaro? Ano kami bata?

Ma'am: Ms. Padilla, wag ka munang mag-react. Hindi mo pa alam kung ano yung game, and I'm sure ikatutuwa mo 'to. Pick-up lines. Ang pair nyo ay ang seatmate nyo since girl-boy naman ang seating arrangement. I'll give you 5 minutes to prepare.

Nagbibiro ba si Ma'am? 5 minutes?! Dyusmiyo, Marimar! Ang bilis nun ah!

Zayn: Baka gusto mong mag-prepare? 3 minutes nalang.

Ako: Hindi ko kelangang mag-prepare. Banat Queen ho ako.

Eeehhh! Siguro kung mag-isa lang ako ngayon, nagti-tili na 'ko!

Ma'am: Time's up! Ang unang pair ay sina....Bryce Padilla and Zayn Johnford Angeles.

Tingnan mo nga naman! Sila una? Saklap! Laslas na friends! Ang hirap nyan. Kay malas-malas naman at sila ang una! Hahaha! Haha-ha-ha...ha? Ka-kami yun ah? Kami una? Naku naman!

Zayn: If you wanna stand already, just tell me.

Kanina pa pala sya nakatayo. Sarreh!

Zayn: Ladies first.

Ako: Pagod ka na ba? Araw gabi kasi takbo ka ng takbo sa isip ko eh.
Okay. Alam kong gasgas na pero...ganyan dapat ang simula.

Zayn: Buti hindi ka pinapagalitan ng parents mo dahil matagal ka nang hindi nakakauwi sa inyo? Matagal ka na kasing naninirahan sa puso ko eh *wink*

Pwede bang tumili kahit sampung segundo lang?

Ako: Medicine ang degree program mo diba? Pakitapat ang stethoscope sa puso ko...baka sakaling marinig mo ang matagal ng sinisigaw ng puso ko...ang pangalan mo! *smiles sweetly*

Wait...did I just see him blush? Ehmeged. Kilig mats.

Class: Wooohhh.

Chris: Akin ka nalang Yce!

Class: Shatap!

Zayn: Ganito nalang. Papipiliin kita...magmurahan tayo...or magmahalan tayo. So, anong gusto mo?

Ako: Alam mo, magaling ka. Hindi mo pa nga 'ko binabato, tinamaan na 'ko sayo.

Ma'am: Time's up!

Zayn: Wait lang ma'am. Ahhmm...Yce, pwede ka bang ligawan?

Class: Ahhhh! OMG!

Aiza: Ako nalang Zayn! Mas bagay tayo!

Ako: Bakit naman?

Zayn: Kase...love kita eh. Sooooo...pwede ba?

Ako: Sagutin mo muna tanong ko. Anong english ng aso?

Zayn: Dog.

Ako: Pusa?

Zayn: Cat.

Ako: Filipino ng I love you at pakiulit ang 'Tayo na ba?'.

Zayn: Mahal kita. Tayo na ba?

Ako: Mahal din kita at oo, tayo na. Boyfriend na kita.

Akalain mong dahil sa palaro ni Ma'am nalaman kong mahal din ako ng taong mahal ko? At akalain mong magkaka-lovelife ako?

Posted via Blogaway

Posted via Blogaway

I Wish

I Wish

R/N:
(Ehem. Ibig sabihin po nyan ay Roda's Note. Sa wattpad po kasi may Author's Note, so dito po sa blog ko, may Roda's Note. Okay? Okay.)
This story is brought to you by.....................me. Hahaha. This story is based on the song I Wish by One Direction. Medyo pang-wattpad din ang dating nya. Hindi po ito true to life pero pwede ding maging true to life. Ano daw? Ay ewan. BASA!
End of R/N

Yehey! Monday na naman. Makikita ko ulit sya :D Ako si Mark James Perez, tapat na umiibig kay Janelle Mendez, ang pinakamayaman, pinakamaganda, at pinakamatalino sa buong university. Ako ay 20 years old, sya naman ay 21 years old. Eto na. Nasa school na 'ko. At papunta na sa tambayan ng barkada namin.

Nicole: Good morning, lover boy! Ay este, good morning, Mark.

Mark: *poker face* Anong good sa morning kung ikaw ang babati sa 'kin?

Nicole: *pouting* Hmmmp! Ang bad naman.

Art: Brad! Walang ganyanan. Inaaway mo babes ko eh.

Nicole: Huy! Anong babes? Di naman kita jowa ah.

John: Hahaha. Hopia pa rin si Arsenio. Parang si Mark lang.

Art: Pssst. Huy! Walang buuan ng pangalan. Ang sagwa pakinggan eh.

Natahimik nalang ako. Totoo naman na hopia lang ako kay Janelle. Best friends nga kami, pero hanggang dun nalang yun. Paano, yung mahal ko, may ibang mahal. Sa'kin pa nga nagku-kwento pag kinikilig eh. Saklap diba? Laslas na friends.

Marimar: Oh ayan. Tulaley na naman ang lolo nyo. Tigilan nyo na nga yan.

Tumigil naman sila kakaasar sa 'kin.

Mark: Finally tumigil din kayo. Salamat Marimar ha. At bilang pasasalamat, tatawagin ko si Pulgoso para sayo.

Marimar: Ang bait mo talagang kaibigan. Nagpasalamat nga, nang-asar naman.

John: Guys, parating na ang "Love of My Life" ni Mark.

Nagtinginan naman kami kung saan nakatingin si John. Well, sila lang pala. Tinakpan lang naman ni Art ang mata ko at pinipigilan akong lumingon.

Mark: Huy. Isa. Pag di mo 'to tinanggal hindi kita tutulungan kay Nicole. Dalawa.

Art: Tatlo. Wag kang shunga fre. Marunong din akong magbilang. Simula kinder classmates na tayo.

???: Hi, guys!

Teka, boses ni Janelle yun ah. Pilit kong inililingon yung mukha ko pero malakas si Art eh.

???: Hi.

Boses lalaki. Medyo pamilyar pero hindi ko matandaan kung sino eh. Parang nahihiya siya.

Janelle: Eto nga pala si asdfghjkl.

Ano? Ano daw pangalan? Siraulo naman kasi tong si Art. Biglang tinakpan ng madiin yung tenga ko.

John: Elle, kilala namin sya. Ipinakilala pa nga sya ni Mark sa 'yo eh.

Sino daw ipinakilala ko?

Janelle: Boyfriend ko.

Narinig ko yun. Medyo lumuwag kasi yung pagkakatakip ni Art sa tenga ko eh.

Art: Ayyy! May kailangan pala kaming gawin nina pareng Mark at pareng John. Next time nalang ha? See you later!

At hinila ako ng dalawa palayo sa kanila. Pagdating sa playground...

John: Pare... sige lang iiyak mo lang.

Pesteng mga luha! Ayaw magpapigil. Sino ba kasi yung boyfriend?

Mark: S-sino yung...yung b-boyfriend?

Art: Si Jerico.

Si Eric. Ipinakilala ko sya kay Janelle. Hindi ko naman alam na may gusto sya kay Elle eh. Simula nung nagkakilala sila, lumayo ang loob ni Elle sa 'min.

Mark: *pahid luha* Okay lang yan. Tara. Magri-ring na yung bell. Baka ma-late tayo.

Nagsimula na 'kong maglakad. Tumutulo pa rin yung laway, este, luha ko. Alam kong nakatingin lang yung dalawa sa 'kin. Simula bata palang kami nandyan na yang dalawa para sa 'kin. First crush at first love ko kasi si Elle. Hindi ko pa nga sinusubukang manligaw, wala na agad pag-asa.

Art: Brad! Pare, boyfriend palang naman eh. Hindi pa kasal. May pag-asa pa. Aminin mo na.

Mark: Masaya na sya.

<<<FAST FORWARD>>>
Uwian. Sa tambayan namin...

Marimar: Oh? Anyare? Ngayon palang ba ang Mahal na Araw para kay Mark?

Nicole: Oo nga. Pang-Biyernes Santo ang aura eh.

Art: Alam nyo naman kung bakit diba?

Nicole: Tigilan ang pag-emote. Mag-jowa palang. Hindi pa kasal pre.

Marimar: Try mong aminin. Kesa mapuno ka ng 'What if's' in the future.

Mark: Dapat hindi ko nalang bi-nest friend. Baka sakaling mas may pag-asa. Ang hirap. Sobrang close namin pero wala eh. Akala ko pwede, nun pala hindi.

John: Sino ba nagsabing hindi pwede? Ikaw lang ah. Aaminin mo lang naman. Depende na kay Elle kung anong gagawin nya. Hindi mo naman sya papipiliin between you and Eric.

Art: Try mong alukin ng date. Sabihin mo 'friendly date' lang. Tapos aminin mo.

Nicole: Oo nga. Hindi naman pagbabawalan makipag-date ni Eric si Elle. Mabait naman si Eric.

Mark: *sigh* I don't know.

Marimar: Tinanong kami ni Elle kanina kung galit ka. Hindi mo daw kasi siya nililingon eh.

Binatukan ko naman si Art.

Mark: Pano ko lilingon? Pinipigilan ni Art yung ulo ko. Tinakpan pa yung mata ko.

Art: Alam ko kasing mas masasaktan ka pag nakita mo yung kanina. Holding hands, yakap sa braso, hawak sa pisngi. Oh diba?

Mark: Let's just go home.

Yan ang naging takbo ng last month namin sa 4th year college. Tuwing malapit sina Elle at Eric, agad akong hihilahin palayo nung apat. Hanggang sa dumating ang graduation. Nalaman ko na nai-fixed marriage pala yung dalawa kaya nag-transfer sa school namin si Eric. Hanggang sa nag-effort ng nag-effort si Eric para makuha ang loob ni Elle.

May kanya-kanya na kaming trabaho ngayon. Pero naglalaan kaming lima ng oras para makapag-bonding. Hindi man gaya noon na kasama si Elle, masaya parin naman kami. Lumulungkot lang pag nasasali sa usapan si Elle.

Marimar: Pano nga kaya no? Kung umamin yung isa jan na may gusto sya kay Elle?

Mark: Hanggang ngayon yun pa rin ba ang issue?

John: Doc Mark, alam namin na masakit parin for you yung nangyari last year.

Art: Doktor ka. Maraming sakit na ang na-cure mo. Pero yung sakit jan sa puso mo, kelan mo mapapagaling?

Minsan talaga may sense na kausap tong mga to eh. At etong si Art, napasagot din si Nicole.

Mark: Makakapag-move on din ako. Makakalimutan ko rin yun.

Nicole: Hindi mo kailangang kalimutan yun for you to move on. Let the past serve as a lesson for you. Na wag maging duwag at torpe at sabihin ang nararamdaman.

Mark: Oo na. Oo na. Uwi na tayo.

Pagdating sa bahay sinalubong ako ng dad ko.

Dad: Here. Invitation yan sa kasal ng anak ng kumpare ko. Next month yan. You need to attend.

Umakyat ako sa kwarto atsaka in-open yung invitation.

Janelle Mendez and Jerico Lopez Wedding

You are invited to blah blah blah. Whatever. Gets ko na.

<<<FAST FORWARD>>>
Nakatayo ako ngayon sa may altar at hinihintay dumating ang bride. At bumubulong sa'kin ang groomsmen.

John: Pre. Congratulations. Hindi ko inakala na mangyayari to.

Art: Handa ka na bang makita ang bride? At saka, gwapo mo dyan sa Americana mo ah. Ba't hindi ka nag-barong?

Mark: Kayong dalawa manahimik kayo ah. Ayan na bubukas na yung pintuan papasok na yung bride.

Ang ganda niya. Naiiyak ako. Hindi ko in-expect na mangyayari to sa buhay ko. She's the most beautiful bride I've ever seen.

John: Ang perfect sana nung moment. Kung ikaw sana ang groom, at si Eric ay isa sa groomsmen. Kaso, kabaligtaran eh.

Oo nga. Isa lang pala 'ko sa groomsmen. Hindi ako ang groom niya, and I will never be. Masaya na sya. Hindi man ako ang dahilan ng mga ngiti sa labi nya ngayon, I can still make her happy by being her bestfriend. Masaklap. Tama sila. Napuno ako ng 'What if's'. Pero, some things are better left unsaid. Para hindi tayo makagulo. Naniniwala parin ako na we're meant for each other, yung nga lang, we're not meant to be together. Hindi man ako masaya para sa sarili ko, masaya naman ako para sa'yo. I know it won't be the last time that I'll tell myself that 'I love you', but it would be the last time I'll tell myself, 'How I wish that was me'. How I wish ako yung groom mo. How I wish pareho tayong mag-a-I do in front of the altar. How I wish sa'kin iaabot ng parents mo yang kamay mo. How I wish ako ang sasabihan nila ng "Congratulations. Take care of our daughter'. Pero hindi. Hanggang wish nalang yung mga yun at kailanman hindi na matutupad.

Priest: I now pronounce you husband and wife. You may now kiss the bride.

Congratulations, Elle and Eric. Best wishes.

End....

Disclaimer:
I do not own any of the characters in this story. Gawa-gawa ko lang po yung names nila.

Posted via Blogaway

MMK

At dahil hindi ko alam ang isusulat ko sa blog na 'to, isusulat ko na lang ang MMK ko. Baka sakaling makaabot kay Ma'am Charo. Nagba-baka sakali lang naman ako.
Note: Some parts of this blog are just jokes. Please don't take them seriously.

Dear MMK,
      Ako po si Roda. Tawagin nyo na lang po ako sa pangalang Roda. Ako po ay labing-tatlong taong gulang lamang. 2nd year high school sa MIT International School. Oh! Sosyal! INTERNATIONAL ano po? Scholar po ako sa school na 'to. Wala lang. Trip ko lang pong sabihin. Iku-kwento ko na lang ang mga happenings sa school na 'to.

Grade 5:
Eto yung mga panahong shunga pa 'ko sa grammar. (Well, hanggang ngayon naman. Umayos-ayos lang ng konti.) Syempre, sa pinanggalingan ko kasing school, hindi madalas ang English-an. Nag-e-english lang kami 'pag English subject na. Hindi pa nga purong english eh. Hindi naman kasi namin maiwasang mag-Filipino. Dahil kapag nag-English ka sa hallway ng school nyo, aba eh, magtatawanan lang yung mga kasama mo. Eto yung medyo behave pa 'ko kasi bago palang sa school. Natatandaan ko pa 'yung magazine na na-confiscate nung nag-sub sa amin na ngayon ay English teacher na namin. Pramis natakot talaga ako kay Miss noon. Eh, hindi ko kasi alam kung anong laman nung magazine, so hindi ko alam kung may mali dun. At eto rin yung time na kami mismong mga bagong scholars ay nagsagutan, nag-away at nag-iyakan. Tandang-tanda ko pa ang line ni Joel nun: "YOU ARE UNDERESTIMATING ME!!!" Hehehe...peace Joel :-). Akala nga namin makakatanggap kami ng incident report eh. Buti mabait yung Adviser namin na kahit sa Guidance Office kami eh sya ang kumausap sa amin ng masinsinan at maayos. Grabeh! Umagos ang mga laway mula sa aming mga mata (Yuck! Luha po yan). Eto rin yung na-busted kuno yung isa naming classmate sa mismong Valentines. Saklap brad! Hindi ko na po papangalanan pero may mga clues ako. Una: Nagsisimula ang kanyang name sa letraaaaaang...J. 2nd clue: His first name ends with letter...L. 3rd clue: Second letter in his name is...O. 4th/last clue: The third letter is...E. Oh ha! Hahaha. Binigay ko na rin yung name nya :-P . Jumbled nga lang. Okay masyado nang mahaba ang Grade 5. Let's go to the next one. TARA!

Grade 6:
Malamang ano pa bang kasunod ng Grade 5 edi Grade 6. Wala namang masyadong ganap sa year na 'to. Maliban nalang sa naging adviser namin ang pinaka-cute na teacher na si...Sir Richmond. Sabi nya cute sya eh. Eh di, pinatulan ko nalang. Hahaha. Syempre... Grade 6 edi nung natapos yung school year may graduation.

Grade 7:
Grade 7. (Paulit-ulit). First year sa high school. Dito naganap ang pinakamalaking kasalanang nagawa ng buong Grade 7. Hindi naman lahat nakasama, pero may isa yata na hindi damay. Hindi ko na ide-detalye pero may kinalaman 'to sa quarter exam papers sa isang subject. Isang subject lang, ha! Hindi lahat! Itong year din yung may booth kami. Nakalimutan ko na kung bakit nagkaron ng booth-booth na yan. Basta naganap yan before the school year ended. Akalain mo yun! Kami ang last booth standing. Kasi lahat ng booth sarado na, yung samin bukas na bukas pa. Pinapalayas na nga kami at uwian na daw. Eh, ang dami pang customers. No choice naman kami.

Library chuchu:
Nakalimutan ko tawag dun pero 1 month ng dapat sana ay bakasyon, eh nasa library kami at tumutulong. Masaya sya. Nakakapagod pero nakakatuwa at the same time nakakatawa. Kasi naman, maalis mo ba sa mga bata ang magkulitan at magtawanan habang nagta-trabaho o gumagawa ng kahit na anong school works kahit project na sobrang nakaka-stress, eh humahalakhak pa rin kayo (Ehem. Relate ang iba dyan).

Grade 8:
Yung grade na 2nd day o kaya naman eh 3rd day nyo palang, sobrang stress at ngarag ka na. Kasi naman...wala lang. Baka sabihin nagrereklamo ako kahit hindi naman. Masaya kaya. Sobrang saya. Yung tipong 'pag nagpa-assignment ang isa, yung iba magpapa-assignment din. Oh,diba? Sabay-sabay. San ka pa? Dito na. Tapos kapag walang assignment sa isang subject, wala ring assignment sa ibang subject. Oh,ha? Isn't it amazing? (Amazing). Isn't it.... ewan ko na kung anong sunod dun. Basta hanggang dyan lang ang Grade 8. Grade 8 lang ako eh. Tsaka kaka-start lang ng school year namin.

Hanggang dyan na lamang at sa susunod muli. If ever may susunod pa.

Posted via Blogaway

Fangirling Over Zayn Malik

One Direction

Zayn Malik

NOTE: Some parts of this blog are just jokes. Please, don't take them seriously.

So, obviously, ito ay tungkol sa admiration ko kay Zayn Malik. Si Zayn Javaad Malik ay isa sa mga miyembro ng British boy band na One Direction. Siya iyong may pinakamataas na boses sa kanilang lima, kaya bilib na bilib talaga ako sa kanya.

Una kong nakita si Zayn noong Grade 5 ako, which was 3 years ago. My classmate was watching One Thing, a 1D song, tapos tinanong niya ako, "Who's the most handsome for you?" Tinuro ko naman iyong naka-ice cream hairdo at tinanong ko kung sino sila at anong pangalan nung tinuro ko. So, sabi niya, "They're One Direction and that one is Zayn Malik." Hindi lang naman ako ang nagsabi sa klase namin na si Zayn and pinakagwapo sa 1D. Marami pang iba. Pagkatapos noon, pinanood namin yung iba pang music videos ng One Direction. Then, every time titingin si Zayn sa camera o kaya kakantahin yung part niya, kilig much naman kami with matching tili na hindi namin alam kung gaano kataas. Tapos, naalala ko pa na meron kaming maliit na papel tapos isusulat namin yung pangalan namin doon, tapos idudugtong namin yung surname ni Zayn, at ididikit sa table namin. Minsan kapag na-trip-an, yung surname din ng iba pang members ng 1D.

Noong nalaman ko na may girlfriend, o fiancé yata, si Zayn, grabe! Naglupasay ako, nag-walling, umiyak at nagkulong sa kwarto for 2 weeks, at hindi kumain ng ilang araw. Eh kasi naman, hindi man lang ako binigyan ni God ng pagkakataon  maging jowa ni Zayn. Grabeh! As in, GRABEH! NAKAKAINIS! Ang ganda ko kaya! Charot:-) Pero, siyempre...lahat ng yan eh...joke ko lang. Ano ba namang magagawa ko kung may jowa o fiancé o kaya naman eh may asawa na si Zayn? As if naman diba? Ang layo kaya ng UK sa Philippines. Di bale sana kung walking distance lang yan, o kaya naman isang sakay lang ng jeep o bus, nandoon na ako sa UK, aba! Baka mag-on na kami ni Zayn ngayon! At walang sinuman ang makapaghihiwalay sa amin. Terey! Kapal ng fez ko no? Haba ng hair, nag-rejoice ka na ba girl ang peg! Pero, hindi kakayanin ng powers ko ang pag-e-english kay Zayn everyday, kung sakali man. And if you're thinking na hindi ko like ang jowa ni Zayn na si Perrie Edwards, that is sooo not true. Kilig much kaya sila sa mga pictures at videos. Ang sweet kasi nila sa isa't isa eh. Tuwing nakikita ko pictures nila, napapakanta ako ng "Kung ako nalang sana ang 'yong minahal, di ka na muling..." Charot! At hindi ko na rin kasi alam ang kasunod na lyrics.

At kapag walang part si Zayn sa kanta, gaya nung sa Midnight Memories at Rock Me, nakaka-  ewan. Hindi ko rin alam kung anong mararamdaman. Galit ba, poot, kalungkutan, o loneliness? Charot! Taray! Ang OA ko! Grabeh! Naiinis na 'ko sa sarili ko! Nababaliw na 'ko! Nababaliw na 'ko kay Zayn! Okay alam kong gasgas na 'yan, pero may kasabihan tayo na, "Walang basagan ng trip." At anong magagawa mo? Eh fan ako ni Zayn eh. Atsaka ano bang magagawa mo? (Paulit-ulit yang tanong na 'yan. Palitan ko nga.) May magagawa ka? Nakikibasa ka lang ng blog na ginawa KO! Pinaghirapan kong isulat 'tong blog KO! (Alangan naman sumulat ako ng blog tapos iba ang mag-post. Aba! Blog KO pa rin yun!) At bakit ba ako nagagalit? Sino bang pinapagalitan ko? Ay naku! Nabaliw na 'ko ng tuluyan! Itigil na nga 'tong blog na 'to. Ginagalit lang ako eh.

Well, like what I've said earlier, kapag walang part si Zayn, nakaka-ewan. May parts pa rin sya, like being the second-voice dahil sa kataasan ng boses. But what I mean is yung single part nya kahit two lines man lang. Pero, kahit ganoon, pinapakinggan ko pa rin yung song, like Midnight Memories. Nandoon kasi si Zayn sa music video eh. Siyempre, kasi part siya ng One Direction. Alangan namang porke't walang part, wala na rin sa video. Aba! Kay saklap naman!

Ititigil ko na 'to. Marahil ay naiinis na kayo dito sa kalokohan ko sa blog ko na 'to. Basta, to summarize it all:    
     -Gwapo si Zayn.
     -Crush ko si Zayn.
     - Kayo na ang magdagdag kung may gusto pa kayong idagdag to summarize this. Hindi ko naman kayo pinipilit. KUNG gusto lang naman.

P.S. Gwapo lahat ng members ng 1D. Sadyang para sa 'kin, nangibabaw lang ang kagwapuhan ni Zayn.
A.P.S. (Sa mga magtatanong kung ano ang A.P.S., ang ibig sabihin niyan ay Another Post-Script. Kalokohan ko yan. Hindi ko alam kung may ganyan talaga.) I repeat, hindi ko po hate ang ZErrie (Zayn + Perrie). Gusto ko nga po sila for each other eh. Joke-joke ko lang po yung sinabi kong gusto kong maging jowa si Zayn.
T.P.S. (Third Post-Script. Again, gawa-gawa ko lang yan. I don't know kung may ganyan talaga, ang I don't think it exists.)  Beware of the "joke" parts. Baka seryosohin niyo tapos magalit kayo sa'kin.

'Til next time! Bonjour! Ciao! Zaijian! Bye! Anyeong!
Paalam, paalam, sa susunod muli! (Kantang pambata po 'yan. Yata? Ewan! Basta! Yun na yun.)

Posted via Blogaway

Posted via Blogaway

Posted via Blogaway

Computers

"Computers themselves, and software yet to be developed, will revolutionize the way we learn."
- Steve Jobs

Before I discuss this saying, let us know first the meaning of "revolutionize". What is revolutionize? It means to change in a different way, or to affect greatly.

Now, according to Steve Jobs, computers and software will affect us greatly in how and what we learn. It's true. It affects us negatively and positively.

Let's start with the negative. Most families have their own computers at home. If you don't have one, you can go to computer shops, where you can do whatever you like and search whatever you like as long as you pay. Kids and teens are commonly known as the "computer geeks" or those who are experts and enthusiasts when it comes to computers. What they usually do is play video games and use SNS and post non-sense stuff. These greatly affect their studies. They tend to forget to do their assignments or homework because of being too busy with their computers. It also causes the loss of focus at school or with the studies.

What about the positive? Computers, especially when they are connected to the internet, can be used for communication between you and your friends or families in different parts of the world. Computers are also used in schools for studies. Some schools depend on computers for the books, or PDFs. You can also shop online. You could enhance your graphic designing skills using Adobe Products.

We can do a lot of things using our computers. Learning bad things in computers is inevitable, but we can control it. That's it!